اسراف تنها یک رفتار نادرست نیست؛

اسراف تنها یک رفتار نادرست نیست؛
یک آسیب عمیق فرهنگی است که آرام‌آرام بر زندگی ما سایه می‌اندازد و بزرگ‌ترین منابع کشور را تهدید می‌کند.
آب، این ذخیره ارزشمند الهی، امروز بیش از گذشته نیازمند توجه، احترام و مدیریت آگاهانه ماست.
خشکی زاینده‌رود، کاهش سفره‌های آب زیرزمینی، کم‌آبی روستاها و شهرها، و بحران‌های محیط‌زیستی تنها نتیجه چند سال بی‌احتیاطی نیست؛
بلکه حاصل سال‌ها عادت نادرست به اسراف و بی‌توجهی به مصرف صحیح آب است.
فرهنگ‌سازی از همین نقطه آغاز می‌شود؛
از تغییر نگاه ما به مصرف.
یعنی بدانیم هر شیر آبی که بی‌هدف باز می‌ماند، هر شست‌وشوی طولانی، هر آبیاری بی‌برنامه و هر رفتار کوچکِ بی‌دقت، به اندازه خودش بر آینده این سرزمین اثر می‌گذارد.
امروز بیش از هر زمان دیگری به فرهنگ مدیریت آب نیاز داریم:
فرهنگی که از خانه‌ها آغاز شود، در مدارس و دانشگاه‌ها تقویت گردد، و در جامعه نهادینه شود.
فرهنگی که به ما یادآوری کند:
 آب فقط یک «منبع طبیعی» نیست؛
یک امانت الهی است.
اسراف فقط «یک اشتباه» نیست؛
آسیب زدن به نعمت‌های خداوند و آینده فرزندانمان است.
 مصرف بهینه آب فقط «یک توصیه» نیست؛
یک ضرورت ملی و وظیفه دینی است.
بیایید با همدیگر، با آموزش، دقت و یادآوری‌های کوچک، این فرهنگ را زنده کنیم.
تا زاینده‌رود دوباره زنده شود، تا طبیعت نفس بکشد، و تا ایران سربلند، از تشنگی نجات یابد.
آینده این سرزمین، از همین امروز و از همین قطره‌ها آغاز می‌شود.

کانون مهدویت مرکز شهید دکتر آیت نجف آباد
https://eitaa.com/mahdaviat_ayat_cfu